آموزش پیوندهای یونی به توضیح فرآیند تشکیل پیوندهای یونی می‌پردازد. پیوندهای یونی زمانی شکل می‌گیرند که یک اتم فلز، الکترون‌های خود را به اتم نافلز منتقل کند. در این فرآیند، اتم فلزی با از دست دادن الکترون‌ها به یک یون مثبت (کاتیون) و اتم نافلزی با دریافت الکترون‌ها به یک یون منفی (آنیون) تبدیل می‌شود. این یون‌ها به دلیل اختلاف بار الکتریکی خود، توسط نیروی جاذبه الکترواستاتیکی به یکدیگر جذب شده و پیوند یونی را تشکیل می‌دهند.
پیوندهای یونی به‌طور معمول بین فلزات گروه اول و دوم جدول تناوبی با نافلزات گروه‌های 16 و 17 مشاهده می‌شوند. ترکیبات یونی به دلیل ساختار بلوری خود، دارای نقطه ذوب و جوش بالا هستند و در حالت جامد رسانای الکتریسیته نیستند. با این حال، در حالت محلول یا مذاب قادر به هدایت جریان الکتریکی می‌باشند.
یکی از معروف‌ترین نمونه‌های پیوند یونی، ترکیب سدیم کلرید (NaCl) است؛ جایی که اتم سدیم یک الکترون به اتم کلر می‌دهد و دو یون با بار مخالف به هم جذب شده و نمک خوراکی را تشکیل می‌دهند.
در آموزش پیوندهای یونی که بخشی از آموزش شیمی عمومی است، انواع پیوندها و نحوه تشکیل پیوندهای یونی به‌طور کامل تشریح می‌شود. برای یادگیری عمیق‌تر، می‌توانید به آموزش شیمی عمومی مراجعه کنید.
